Στην κοιλάδα του χρόνου

Απρόσωπη κι αυτή η νύχτα
δίχως σταγόνα σελήνης
κυλάει στο έρεβος.
Εύκολος στόχος σύλησης των ονείρων
καθώς όλα δείχνουνε έρημα
πίσω απ’ τ’ ορθάνοιχτα παραθυρόφυλλα.
Κατηφορίζοντας στην κοιλάδα του χρόνου
ένας εκκωφαντικός ήχος
εγείρει αισθήσεις
μάταια.
Τρεμοσβήνει στο πέρασμά του η ζωή
καθώς σύρεται σε πυρακτωμένα στεγανά
αφήνοντας πίσω της
μια παγωμένη ανάσα
μια σβησμένη φλόγα
και ένα γιατί να αιωρείται
στο παρόν
και στο μέλλον.

Μαρία Αργυρακοπούλου