Στην ομίχλη των καιρών

Ωρίμασε το γέλιο στα χείλη
κι η ματιά πιο μεστή τώρα
διακρίνει σκιές κι απουσίες
ανάμεσα στην ομίχλη των καιρών.
Έγνοιες και φόβοι επανέρχονται
στο οροπέδιο των σκέψεων
κιτρινίζουν οι προσδοκίες τους
σαν φύλλα φθινοπώρου
πέφτουν στη γη κι αποσυντίθενται.
Να σωθεί παλεύει η ελπίδα
στα τρικυμιώδη έγκατα
που ράγισαν τα κουπιά της.

Μαρία Αργυρακοπούλου