Η ρόκα της λήθης

Τη ρόκα της λήθης ξέθαψα
όνειρα να γνέθω
μα το αδράχτι της ουτοπίας ράγισε
πάλιωσε κι ο αργαλειός της νιότης
μάταια τώρα αναζητώ στημόνι
ελεύθερα ν’ αναπνέει.


Μαρία Αργυρακοπούλου

Ιχνηλασία

Αναρριχώμενη βλάστηση ιδεών
κατακλύζει ποικιλόμορφες σκέψεις
που ξεβράστηκαν νύχτα σε ερημικό όνειρο.
Τα φύλλα τους απότιστα μαράθηκαν
κιτρίνισαν τα κλαδιά τους
οι δε ρίζες τους εξοστρακίστηκαν
απ’ την υπόθαλψη ευτραφής εγωπάθειας.
Αδύναμες τώρα πια
πώς να εισέλθουν στην ιχνηλασία
και πώς να χορέψουν το βαλς
του ευήλιου σκοπού;


Μαρία Αργυρακοπούλου

Κρυφτό με το φως

Ραντίστηκε η ματιά με υφάλμυρο δάκρυ
καθώς κύλησαν πάνω της κουκίδες ανυπάκουες
οξείες παραμορφωμένες, σύνεσης ελλιπούς
τσαλάκωσαν τα βλέφαρα
κι η ακοή νεκρώθηκε
εμπρός σε εφιαλτικά ρίγη
μιας αλήθειας που καίει
ό,τι στη ζωή καταλύει.
Τρόπαια μιας άνισης μάχης στροβιλίζονται
καταμεσής πειστήριων συμπλεγμάτων
λαξεύουν τις σκέψεις
δίνοντάς τους τροφή δανεική
έντεχνα να παλέψουν μιαν ατέρμονη ήττα.
Ένα φως στο βάθος παίζει κρυφτό
με ανεμοδαρμένους σταλακτίτες.

Άραγε τούτος ο δρόμος θα έχει γυρισμό;


Μαρία Αργυρακοπούλου

Φωτογραφία: Προσωπική συλλογή

Συμπλέω μαζί σου

Κωπηλατώ μες στη νύχτα
λαξεύοντας όνειρα,
στο φως της σελήνης
συμπλέω μαζί σου.


Μαρία Αργυρακοπούλου