Γλυκιά και αγόγγυστη

Γλυκιά και αγόγγυστη
έτεμνες επίμονα τα βάρη του χρόνου
σαν να ήταν ψωμί γλυκό
με ακόρεστο ζήλο κατέκλυζες τη ζωή
και με βήμα ανάλαφρο
διάβαινες τα όρη των δυσκολιών.
Από ανέκαθεν σμίλευες
τις ρυτίδες της μέρας
ως μελωδική ωδή
προσπερνώντας τους φράχτες της αυθαιρεσίας
ως διαβάτης μιας δύσβατης διαδρομής
χαρίζοντάς της ένα εξαίσιο όνειρο.

 
Μαρία Αργυρακοπούλου

Επιβεβαίωση

Κάθε που αλλάζει ο άνεμος φορά
αποζητώντας πόθους
στα καταφύγια της εύθραυστης μνήμης
χαράσσονται τα ίχνη του ανεξίτηλα
δάκρυα γίνονται στιλπνά
που ρέουν ακατάσχετα
αναζητώντας το λόγο
τον ήχο
το χάδι
ως επιβεβαίωση του ωραίου
και του αληθές.



Μαρία Αργυρακοπούλου

Συνοπτικά

Τη στιγμή που το σκοτάδι
θα εισχωρεί απροσκάλεστο
στο βυθό της ματιάς σου
να θυμάσαι
πως το δάκρυ
θα είναι υπεύθυνο
για το νοτισμένο σεντόνι
που καλύπτει
την ανάσα σου.

Μαρία Αργυρακοπούλου

 

Μιαν άνοιξη

Τη σιωπή μου θα ντυθώ κατάσαρκα
κι απ’ τα στημένα ερμάρια
που επαναπαύονται
των αγγελιοφόρων τα μαντάτα
θα δραπετεύσω μιαν άνοιξη

μακριά απ’ της μέρας το ποδοβολητό
το ξέφωτο της νύχτας
φωλιά θα πλέξω με βότσαλα
σε μιαν ακτή του χρόνου

το φίλεμα απομεινάρια στίχων
που γράφτηκαν και απαγγέλθηκαν
σε θαλπωρής κοιτώνες
θα μου προσφέρουν οι γλάροι
ως το γλυκό ψωμί
που τάχα ζυμώθηκε για μένα.

Μ’ ένα αμυδρό χαμόγελο
κι ένα κομμάτι λύπης
θα στυλώνω το καρφί
στην άκρη των κυττάρων μου
κι απ’ τα τραύματα του λόγου τους
θα κλέβω το αναφιλητό μου
να ποτίζω το όνειρο
τους σπόρους του να αφήνει


Μαρία Αργυρακοπούλου

Αναμφιβόλως

Κάποτε τα πυρωμένα κύματα
θα ανάψουν
την αδάμαστη φλόγα
να ψήσουν το ψωμί
που φουσκώνει μέσα μας
κι εκρήγνυται
σαν αγριολούλουδο.


Μαρία Αργυρακοπούλου

Ηττημένη περιπλάνηση

Τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει
ούτε καν αυτή η κλεμμένη φωταψία
της ρηχής ανταύγειας
που καλύπτει ώρες ώρες
το τόξο της ίριδας.

Κάθε φορά που ρισκάρει
να ξελογιάσει το φως
και να το επαναφέρει στο βυθό του
οι ρυτίδες της ηττημένης περιπλάνησης
επενδύουν στο ολόγιομο κύμα
και περιθάλπουν τη βουή του.


Μαρία Αργυρακοπούλου

Της νοσταλγίας (Βεσίνι Καλαβρύτων)

Έμπαζαν από παντού
οι λιθοβολημένες κεραμοσκεπές των ονείρων τους
κι οι τοίχοι νωποί καθώς ήταν
παραδόθηκαν στην ακρογωνιαία λίθο του χρόνου.
Μέσα τους κόχλαζαν οι στίχοι τους
παραδομένοι στην τύχη κι αυτοί
να παλεύουν με επικούς δασμούς
να σώσουν ό,τι απέμεινε
από τα ναύλα που τους επέβαλε η λήθη.
Πριν το πηδάλιο του ήλιου σηκώσει παντιέρα
ακρωτηριάζοντας τη νύχτα
αποφάνθηκαν να συνωμοτήσουν μυστικά
με τα σύννεφα
σε μια μακροχρόνια συνουσία
εκποίησης των εσώψυχων ηδονών τους.

Μαρία Αργυρακοπούλου

Ασκητής τ' ουρανού

                            

Ως σύννεφο σε συνάντησα
με τη ροή του φωτός
βυθισμένη στο βλέμμα σου
ασκητής τ' ουρανού
κοινωνούσες με τ' άστρα.
Δίπλα σου στάθηκα
να κοιτώ
να γροικώ
 να μαθαίνω.

Να ριγώ στην ανάσα σου
ν' ανασαίνω μαζί σου!

Μαρία Αργυρακοπούλου

Ψευδαίσθηση

Δεν είναι το σήμερα που με τρομάζει
το αύριο είναι που κατοικεί στη σκιά
που δεν εγγυάται μια ουγκιά κατάδυσης
στα ενδότερα της επίγνωσης.
Αυτό που αντιστέκεται σθεναρά
στη συνοχή των παλμών εκείνων
που εκρέουν μοναδικότητα
και ,αντί να εμβαθύνει την ηχώ της συνείδησης
παραμένει στην άλωση μιας ρηχής εικασίας
στο να βλέπει ορίζοντες

εκεί που δεν υπάρχουν.

Οι προβολείς στη σκηνή
που διδάσκονται τα παραμύθια
σταμάτησαν να εκπέμπουν φως.

Μαρία Αργυρακοπούλου

Μια άλλη λογική

Είναι μια άλλη λογική
εκείνη του απόκοτου ονείρου
όπου ξυπνά τις νύχτες
πιάνει με ξόβεργες νοήματα
μ’ αρχέτυπα φτερά
ενώ η ίδια απομακρύνεται
και φεύγει. 
Είναι μια άλλη λογική
του εγώ που εξαρθρώνεται
του ματιού που φέγγει
του εμείς που ανεμίζει
του κορμιού που φλέγεται. 
Μια άλλη λογική
πιο ευκρινής από τα σύννεφα
πιο φωτεινή απ' τη σιωπή
μια λογική που ευωδιάζει ξαστεριά
και καλοσύνη.

Μαρία Αργυρακοπούλου