Γυμνά δέντρα

Αποφλοιωμένες συνειδήσεις
ζωής ολάκερης
εξουσιάζουν το αλλοτριωμένο ήθος
εξανεμίζοντας κάθε προσδοκία επίγνωσης.
Άκαρπες προσπάθειες
τρυγούν σε αμπελώνες στυφούς
την αποξηραμένη γύρη τους.
Ραφές οξυδέρκειας λιμνάζουν σε έλος άνυδρο
και συλλέγουν αποτεφρωμένα όνειρα
που ξεχύνονται από τυφλά ηφαίστεια.
Έμειναν τα δέντρα γυμνά
να περιφέρονται σε χωμάτινους ιστούς
δίχως όραση
δίχως ακοή
μονάχα κάτι φύλλα φθινοπώρου
πέφτουν αμυδρά σιμά σου
να σου θυμίζουν πως και ο (εν)ταφιασμός
μέλημα αισιοδοξίας είναι.

Μαρία Αργυρακοπούλου