Ορίζοντας

Όταν ο ήλιος πυρώνει για τα καλά
κι η μέρα αφήνεται στην οδύνη της
η θάλασσα χρωματίζεται κόκκινη
από τα αναφιλητά του ορίζοντα
έτσι που η σελήνη
κάθε που ξεπροβάλλει τις νύχτες
να καταγράφει επίπονα
τις ρυτίδες του χρόνου
στο αέναο φως της.

Μαρία Αργυρακοπούλου

Χαραυγή

Σαν ξημερώνει
και το φως της ημέρας
ανιχνεύει ακατάληπτα θαύματα
το θρόισμα αφουγκράζομαι του ανέμου
που επιχαίρει επίμονα να συλλέγει
ανοξείδωτες θύμησες.


Μαρία Αργυρακοπούλου

Στο όρος των επιθυμιών

Με το βλέμμα καθηλωμένο
σε μια ηλιαχτίδα
που ποτίζει τη μνήμη
και διαλύει κάθε ίχνος ομίχλης
περνώ απαρατήρητη
απ’ το δειλινό του χρόνου.
Οπτασία βουβή
στο βελούδινο πλαίσιο του σούρουπου
και με χέρια τρεμάμενα
εμπρός στο εκκολαπτήριο της ζωής
ύστατη προσπάθεια κάνω
για τη μη βεβήλωση της ύπαρξης.
Προσεύχομαι δε στο όρος των επιθυμιών
ακήδευτη να παραμένει η θέληση
κι αμόλευτη η ηχώ της.


Μαρία Αργυρακοπούλου

Η απλότητα της αγάπης

Ζύγισε της σκέψης σου
τις αντοχές σου κάνε δύναμη
και λόγο ηχηρό
σκόρπισε τις ανασφάλειες σου στα κύματα
την είσοδό τους σφάλισε ερμητικά
μην τύχει και σε πλανέψει η λήθη
κι έτσι ως άμωμος της ιερής μυσταγωγίας άνεμος
ύψωσε  τ’ όνειρο στο φως το άφθαρτο
κι έλα να ανταμώσουμε ξανά
εκεί που ευωδιάζει το μαζί της αγκαλιάς
και η απλότητα της αγάπης.


Μαρία Αργυρακοπούλου