Μαζί Σου…

Ονειρεύτηκα ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, μικρό, απλό, δικό μας. Με μπαλκόνι ευρύχωρο και θέα το απέραντο γαλάζιο. Ένα χρωματιστό καλαθάκι με κοχύλια (να) διακοσμούν το τραπέζι μας. 
Το δωμάτιο (να) το διακοσμήσαμε μόνοι μας με χρώματα και χαμόγελα ζωγραφισμένα στην ψυχή μας. Στο κρεβάτι (να) έχουμε συγκεκριμένες θέσεις, ανάλογα με τα σχέδιά μας για το μέλλον. Αργά τη νύχτα (να) στριμώχνεσαι στην άκρη να μου αφήσεις περισσότερο χώρο.
Τα πρωινά (να) ξυπνάμε νωρίς ακούγοντας αγαπημένες μελωδίες και με ζεστό καφέ (να) καλωσορίζουμε το γλυκοχάραμα. Μικροί και μεγάλοι περίπατοι, ανάλογα με την εποχή (να) μας ανοίγουν τον ορίζοντα της αυγής.
(Να) μας καλημερίζει το γιασεμί κι η ανεμώνη στα πιθάρια μας δίπλα στην πόρτα και το καναρίνι με το γλυκό κελάηδημά του (να) μας εύχεται όμορφη και γαλήνια να είναι η μέρα μας.
Τα βράδια (να) κοιμόμαστε γυμνοί γιατί - ο έρωτας δεν θέλει τίποτα ανάμεσά του - και (να) ξυπνάμε αγκαλιά. Ό,τι κι αν λέμε, τα κορμιά έχουν τη δική της γλώσσα, τον δικό τους λόγο.

Τα απογεύματα, άλλοτε (να) κάθεσαι στην παλιά γραφομηχανή, που αγοράσαμε μια Άνοιξη και (να) γράφεις ώρες ατέλειωτες κι άλλοτε με τα πινέλα της σκέψης δίπλα στο κύμα (να) ζωγραφίζεις ιδέες απ' το παρελθόν και το μέλλον. 

Καθισμένη στο παράθυρο (να) κοιτάζω μια εσένα, μια τη θάλασσα, ψάχνοντας την απεραντοσύνη μέσα σου, το φως που καθρεφτίζουν οι λέξεις σου πάνω στο λευκό χαρτί, τις φωτοσκιάσεις στην παλέτα του χρόνου, τα όνειρα που επιπλέουν στα κατάρτια μιας σχεδίας.
Ονειρεύτηκα ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα.
Ονειρεύομαι ολάκερη τη ζωή μαζί σου.


Μαρία Αργυρακοπούλου