Γλυκιά και αγόγγυστη
έτεμνες επίμονα τα βάρη του χρόνου
σαν να ήταν ψωμί γλυκό
με ακόρεστο ζήλο κατέκλυζες τη ζωή
και με βήμα ανάλαφρο
διάβαινες τα όρη των δυσκολιών.
Από ανέκαθεν σμίλευες
τις ρυτίδες της μέρας
ως μελωδική ωδή
προσπερνώντας τους φράχτες της αυθαιρεσίας
ως διαβάτης μιας δύσβατης διαδρομής
χαρίζοντάς της ένα εξαίσιο όνειρο.
Μαρία Αργυρακοπούλου
έτεμνες επίμονα τα βάρη του χρόνου
σαν να ήταν ψωμί γλυκό
με ακόρεστο ζήλο κατέκλυζες τη ζωή
και με βήμα ανάλαφρο
διάβαινες τα όρη των δυσκολιών.
Από ανέκαθεν σμίλευες
τις ρυτίδες της μέρας
ως μελωδική ωδή
προσπερνώντας τους φράχτες της αυθαιρεσίας
ως διαβάτης μιας δύσβατης διαδρομής
χαρίζοντάς της ένα εξαίσιο όνειρο.
Μαρία Αργυρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου