Εγκλωβισμένη σε άνυδρες ανάσες
δραπετεύω με στίχους άναρχους
που δέσμια με κρατούν στα ποιήματα.
Σαν άγαλμα που βρέθηκε
σε συνθήκες αντίξοες
αναζητώντας το φως
χρόνια τώρα σκοντάφτω
σε αδίστακτες ορμές
και λιθοβολημένες σκέψεις.
Κατόπιν πασχίζω
να επανέλθω στην επιφάνεια
ως ανυπάκουο βότσαλο
κι ως φως που τέμνει την ομίχλη.
Μαρία Αργυρακοπούλου
δραπετεύω με στίχους άναρχους
που δέσμια με κρατούν στα ποιήματα.
Σαν άγαλμα που βρέθηκε
σε συνθήκες αντίξοες
αναζητώντας το φως
χρόνια τώρα σκοντάφτω
σε αδίστακτες ορμές
και λιθοβολημένες σκέψεις.
Κατόπιν πασχίζω
να επανέλθω στην επιφάνεια
ως ανυπάκουο βότσαλο
κι ως φως που τέμνει την ομίχλη.
Μαρία Αργυρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου