... Στο όνομα της ειρήνης

Οι τελευταίες ακτίνες του ήλιου ξεριζώθηκαν
μαύρος καπνός γέμισε το τζάμι
κι η ατμόσφαιρα θολή απ’ το δάκρυ
των όσων ακόμα αναπνέουν
σκοτάδι άρχισε ν’ απλώνεται παντού
κι εκείνη η πόρτα της ελπίδας
κόκκινη βάφτηκε για μια ακόμη φορά
απ’ το αίμα αθώων στ' όνομα της ειρήνης.
Οι τόσο δα μικρές φωταψίες
που προσδοκούσαν το μέλλον
έσβησαν πριν καν ανάψουν.

Κάτι ξεχασμένα ουρλιαχτά
αγρυπνούν μόνα τους
να μας θυμίζουν πως εδώ κάποτε
υπήρχε ζωή.

ΥΓ: Μουγκάθηκαν οι γείτονες
δεν τολμούν να αρθρώσουν λέξη
μήπως και πνιγούν απ’ τα φωνήεντα.

Μαρία Αργυρακοπούλου