Το σκίρτημα της ζωής

Και σήμερα μόνο του το σκίρτημα
δίπλα σ’ ένα σιντριβάνι παγωμένο
κι ένα φοίνικα με ασύνετα λαμπιόνια
που φώτιζαν δειλά τις πτυχές της σκέψης του
και τις ρυτίδες της ανάσας του, αποκοιμήθηκε.
Πάλευε ν’ απλώσει το νήμα της ελπίδας
στην αρένα των θηρευτών της ζωής
στο άπραγο πνεύμα των δίποδων της γης.
Μα ουδείς γυρνούσε το βλέμμα του
στην κλεψύδρα της απομόνωσης
καθώς αυτή στέρευε και δάκρυζε συνάμα
απ’ την ομίχλη της πολύβουης περιφρόνησης.

ΥΓ: Παρατηρητές του θεάματος
κυοφορούμενοι του δράματος
αμελήσαμε το στήσιμο της σκηνής
και ξεχάσαμε το σκίρτημα της ζωής.


Μαρία Αργυρακοπούλου / 25/12/2020


Χρόνια πολλά σε όλους.