Το πληθωρικό πιθάρι

Το πιθάρι, πληθωρικό από ανέκαθεν, γέμιζε ως πάνω από ανελέητα φαινόμενα που το καθιστούσαν ασήκωτο στο μίζερο χρόνο Στα ενδότερά του στρώματα στοιβάζονταν αδράνειες και δεν άφηναν το καπάκι του να εξαλείψει την υπερχείλιση των σκέψεων.
Υπήρχαν φορές που δεν άντεχε το φορτίο των ανέκφραστων πληροφοριών, και τότε στο τζάμι της ματιάς του δακρυσμένες και αιμόφυρτες κατρακυλούσαν οι αισθήσεις του.
Κυλούσε η μνήμη και η θέληση πότε καλοπροαίρετα και πότε μάταια στην προσπάθεια να αποδράσει από τις καταναλωτικές επισκέψεις, από τις αποτυχημένες ήττες μα ερχόντουσαν απροειδοποίητα κάτι κεκορεσμένες σκιές που καταδίκαζαν την όποια ανάσα τιτλοφορούσε την προσήλωση στο ρεύμα που λέγεται ανάληψη ευθυνών, δίκαιο μέρισμα ισομερών διαβάσεων, ανάληψη καθηκόντων και όχι διαμελισμό των άκρων στο μονοπώλιο που σήμερα αποκαλούμε ..Ζωή..

Μαρία Αργυρακοπούλου