Καθηλωμένη
απόμεινα ν’ αρμενίζω τη θάλασσα
τον κάθε ήχο που χάραζαν
στο γυμνό σου κορμί
τα ανήμερα κύματα.
Την άλμη γεύομαι της ανάσας σου
ξεδιπλώνοντας τα πλοκάμια μου
και τυλίγοντας σε σφιχτά
ως χταπόδι φιλήδονο.
Άγια η σπορά που σε γέννησε
Άγια η στιγμή που μας ένωσε.
Μαρία Αργυρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου