Κουβέντα με τα όνειρα

Τα βράδια εκείνα που τρεμόπαιζε
το αναμμένο κερί της ύπαρξης
κουβέντα με τα όνειρα έπιανα
ώρες σκυμμένη στα γραπτά τους χανόμουν
τη σκουριασμένη ανάσα τους
να ξεδιαλύνω προσπαθούσα.

Οι επισκέψεις τους πλήθαιναν τελευταία
διάβαιναν το κατώφλι του ύπνου δειλά
θρονιάζονταν στα απόκρυφα δωμάτια του νου
αναπαύονταν σιμά μου
δίχως την παραμικρή ιδιομορφία στο πέρασμά τους.

Κι εκείνες οι βλεφαρίδες μου ξεκλείδωτες
μετρούσαν θεατές
στα έδρανα του χρόνου
που λάβα σκόρπιζαν
κι άναβαν φωτιά
στην παγωνιά της σκέψης.

Μαρία Αργυρακοπούλου