Τόσο
καιρό και δεν έμαθα ακόμη
να μη ζαλώνομαι τα χνάρια
μονάχα το στίγμα τους να ερμηνεύω
τις δε ποικίλες τους ρίζες
που απλώνουν το χάδι τους
προσφέροντας ρίγος πορφυρό
στη φυλλωσιά του δέντρου
να προσπερνώ.
να μη ζαλώνομαι τα χνάρια
μονάχα το στίγμα τους να ερμηνεύω
τις δε ποικίλες τους ρίζες
που απλώνουν το χάδι τους
προσφέροντας ρίγος πορφυρό
στη φυλλωσιά του δέντρου
να προσπερνώ.
Χρόνια
τώρα κι ακόμη αναζητώ
εκείνη τη στεριά
δίχως το κύμα στα τείχη της.
εκείνη τη στεριά
δίχως το κύμα στα τείχη της.
Μαρία
Αργυρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου