Στων σειρήνων τη ρότα

Ορθώνεται το σύμπαν εμπρός μου
ως θάλασσα αμόλυντη
και ξελογιάζεται ο νους
από των άστρων το μαγικό αντιφέγγισμα

Απλώνει διάχυτα τα χέρια στο στερέωμα
ν’ αγκαλιάσει ουρανούς καινούριων κόσμων
μα η σκέψη μου, οδύσσεια ακυβέρνητη
εγκλωβίζεται στων σειρήνων τη ρότα.
Τυλίγω το όνειρο απαλά
με ολομέταξο υφάδι
και συνθέτω στα σύννεφα
το τραγούδι εκείνο
που ευφραίνει
που γαληνεύει
που εισδύει εντός σου.
Είναι ωραία η περιήγηση στο σύμπαν
μες απ’ τα βάθη των ματιών σου.



Μαρία Αργυρακοπούλου