Απόπλους

Στον απόπλου της ζωής
το σκαρί μου προσέφερα σ’ όνειρα
δρασκελίζοντας μαζί τους
εύφλεκτες νύχτες
κι ανάδρομες μέρες.
Με τα ιστία μου κόντρα
σε καιρούς που αλυχτούσαν
άρμεγα το χρόνο
κι ας με ξέβραζε η αρμύρα του
σε βραχώδεις νησίδες. 
Όσο κι αν σμίλευαν τη σκληράδα μου
αυτή στην ακροθαλασσιά στεκόταν
ιέρεια ενός ακοίμητου φάρου
που το καράβι καλούσε
σε λιμάνι απάνεμο.

Κι ένα φεγγάρι να εξυμνεί τις νύχτες
με στίχους αμόλευτους.


Μαρία Αργυρακοπούλου