Την
ώρα που ο ήλιος δύει
πλάι στα κύμα στέκομαι
αγναντεύοντας τις εικόνες του δειλινού
ανήμπορη να σηκώσω
φορτία και λόγια
που λυγίζουν το μέσα μου.
πλάι στα κύμα στέκομαι
αγναντεύοντας τις εικόνες του δειλινού
ανήμπορη να σηκώσω
φορτία και λόγια
που λυγίζουν το μέσα μου.
Κι
εκεί που η σκέψη πλανάται
αίφνης ένα καράβι
στο βάθος του ορίζοντα
δίνει ζωή στο παρόν
υποσχόμενο ένα ταξίδι
δίχως φορτία και σύννεφα.
Νύχτωσε νωρίς απόψε
κι η λησμονιά άφησε γυμνά
στ’ ακρογιάλι, τα ίχνη της.
αίφνης ένα καράβι
στο βάθος του ορίζοντα
δίνει ζωή στο παρόν
υποσχόμενο ένα ταξίδι
δίχως φορτία και σύννεφα.
Νύχτωσε νωρίς απόψε
κι η λησμονιά άφησε γυμνά
στ’ ακρογιάλι, τα ίχνη της.
Μαρία
Αργυρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου