Έλα
και σήμερα να καθίσουμε
στο σκαλοπάτι του χρόνου
δίπλα στα στοιβαγμένα όνειρα
να τα αρμαθιάσουμε
όπως το νήμα στον αργαλειό
να τα χρωματίσουμε με ελπίδα
και κατόπιν να τα υφάνουμε
όπως τότε που ήμασταν νέοι
και αναδεύαμε τη σπίθα
στα πυρωμένα μέσα της χόβολης.
Αγκυροβολεί η ησυχία στον μυχό της
σκέψης
διαπερνάει κυματιστά το σώμα η ηχώ της
αφήνοντας πίσω της ουλές
πότε με θωριά ευφημισμού
και πότε με κεντήματα ιστού αράχνης.