Ταυτοποίηση

Μικρό μα ανηφορικό
τ’ όνομά σου Μαρία
θαρρώ πως νύχτα το πήρες
δανεικό απ’ τη σελήνη
με περίσσια λυγμών
στο σκοτάδι.

Μαρία Αργυρακοπούλου

Η θωριά σου

Είναι που η ανάσα σου γητεύει τα νέφη
που η ματιά σου γαληνεύει το κύμα
που η θωριά σου ευφραίνει το σύμπαν.
Το χάδι σου είναι
που ανυψώνει το πάθος
ως σπινθήρα εξέγερσης
και πυρπολεί συναισθήματα.
Φεγγάρι εσύ, της ανάστασης θαύμα
κι εγώ, ένα βότσαλο μυστικό στ' ακρογιάλι
με το φως της αγάπης σου αναπνέω.

Μαρία Αργυρακοπούλου

Στο "εδώ" και στο "τώρα"

Ας δώσουμε λίγο οξυγόνο
από κείνο το διαυγές το έμπιστο
να αναζωογονηθεί το κέλυφος
ώστε να βγει από τη ΜΕΘ του λήθαργου
να αποδράσει
από το οθονο-ειδές καλούπωμα
να βγει στο ξέφωτο
να παλέψει
και να ισορροπήσει ανέκκλητα
ανάμεσα στη φουρτούνα της γαλήνης
και στη γαλήνη της φουρτούνας


Μαρία Αργυρακοπούλου

Στο αμπάρι του βυθού μου

Εναποθέτω την ανάσα μου
στο φως της ψυχής
αποθηκεύω χαμόγελα
στο αμπάρι του βυθού μου
ποτίζω με ροδόσταμο τη θλίψη
και ταξιδεύω
ταξιδεύω στα αζήτητα του νου
ως αποσκευή
στοιβαγμένη στο καλάθι των αχρήστων.


Μαρία Αργυρακοπούλου

Πάμφωτος ουρανός

Ένα τραγούδι

ένα χαμόγελο

ένα διάφανο άγγιγμα

είναι τ' αξόδευτα δώρα

της μέρας και νύχτας

στον πάμφωτο ουρανό.

Μαρία Αργυρακοπούλου

Ελπίδα

 Να γίνομαι φως για την ελπίδα

και ελπίδα για το φως,

ακόμη κι όταν δεν υπάρχει ελπίδα.

Μαρία Αργυρακοπούλου

Εμβόλιμον

Κάθε που πλησιάζεις τον ορίζοντα
τα σύννεφα φρουρούν
την οριοθέτηση των συνόρων τους.
Κατάλοιπα αιώνων εκρέουν
ως τιμωροί στο άγγιγμά τους
ακόμη και η απόπειρα πυροδότησης τους
ένοχη θεωρείται
και η επιμονή σου στο να ανακαλύψεις με δέος
τις πτυχές των δακρύων τους
ένοχη κι αυτή.
Μονάχα η αφομοίωση ατόφια
στρώνεται στο τραπέζι
δίχως σερβίτσια.
Ένα μαντήλι μόνο
για να σκουπίζει, λέει 
κάθε απώλεια μνήμης.



Μαρία Αργυρακοπούλου

Ανταύγειες θαλπωρής

Και σήμερα ο ήλιος καταγράφει
σκιές κι απουσίες
ενώ το φεγγάρι ολονυχτίς
πολύβουες ανάσες
που αιωρούνται στα συντρίμμια της ψυχής
δυσφορώντας στην ψυχρή μοναξιά.
Το χιόνι έρχεται κι αυτό απρόσμενα
να κρατήσει σταθερές τις αξίες
ώστε αργότερα
σμίγοντας με το πολυπόθητο
χάδι της ύπαρξης
αυτές να αναζωπυρωθούν.
Και κάπου ενδιάμεσα ο άνθρωπος
ανασφαλής και αβέβαιος
να προσπαθεί να πλανέψει την άνοιξη
χρωματίζοντας με ανταύγειες θαλπωρής
το γκρίζο στερέωμα.


Μαρία Αργυρακοπούλου

 

Σκυθρωπά βλέμματα

Κάλυκες εκκολάπτουν ιριδίζοντα φορτία
σε υδάτινο στέλεχος ιδεών
πλάι σε ιστούς ευέλικτης προσάραξης.
Η αυτοφυής δύναμή τους κυοφορεί
βλέμματα σκυθρωπά στο πέπλο της άνοιξης
και καθώς αναπτύσσουν σταλαγματιές υγρασίας
η ανάσα τους συστέλλεται στο φως
μετατρέποντάς το σε τρίζοντα σφυγμό
και σε συριγμό άδηλης ενόρασης.


Μαρία Αργυρακοπούλου

09/01/2021